Een machinebankwerker moet zijn werk staken wegens rugklachten en het is al snel duidelijk dat zijn enige optie is te gaan werken bij een andere werkgever. Zijn werkgever spant zich in de ogen van het UWV echter onvoldoende in voor dit re-integratietraject tweede spoor. Met als gevolg dat de werkgever een loondoorbetalingsverplichting krijgt van maximaal een jaar. Het komt tot een procedure bij de Centrale Raad van Beroep. De Raad oordeelt dat de loonsanctie terecht is opgelegd omdat de werkgever zich zonder deugdelijke grond onvoldoende heeft ingespannen voor re-integratie van zijn werknemer.