Een van de belangrijkste vereisten voor het recht op een WW-uitkering is dat iemand een verlies aan arbeidsuren heeft van ten minste 5 uur, of van ten minste de helft van zijn eigen arbeidsuren. Het gaat daarbij niet om de vraag of die uren betaald worden, maar of er gewerkt wordt. In een uitspraak van 23 november 1999 oordeelt de Centrale Raad van Beroep dat ook onbetaalde en onverplichte uren die een werknemer bij zijn werkgever doorbrengt, als arbeidsuren moeten worden aangemerkt.