De arbeidsovereenkomst tussen de werkgever en de werknemer is met wederzijds goedvinden geëindigd. Partijen zijn een vaststellingsovereenkomst aangegaan, waarin partijen elkaar over en weer finale kwijting verlenen. De werknemer wendt zich desondanks naderhand tot de kantonrechter met een vordering op grond van niet-genoten verlofuren, die in de vaststellingsovereenkomst niet geregeld zijn. De kantonrechter beslist dat het op het pad van de werknemer had gelegen om de uitbetaling van zijn verlofsaldo bij de beëindiging op de agenda te plaatsen. Nu hij dat niet heeft gedaan, mocht zijn werkgever er gerechtvaardigd op vertrouwen dat de werknemer bij