Een havenarbeider weigert een bepaalde opdracht, omdat hij zijn ingeleende collega die hem daarbij moet helpen niet vertrouwt. De werkgever ontslaat hem op staande voet wegens werkweigering, dit terwijl de werknemer altijd probleemloos gefunctioneerd heeft. De werknemer tekent beroep aan tegen het ontslag bij de Kantonrechter. Deze oordeelt dat de werknemer geen reden had de opdracht te weigeren. In hoger beroep bekrachtigt de Rechtbank dit vonnis. De Hoge Raad oordeelt 26 april 1996 eveneens dat het ontslag op staande voet terecht gegeven is. In de gegeven omstandigheden is het niet relevant dat het om een eenmalig incident ging.