De mate van arbeidsongeschiktheid wordt bepaald door te vergelijken wat iemand verdiend zou hebben als hij niet ziek was geworden (de maatman) en wat hij nu met zijn handicap nog kan verdienen (de resterende verdiencapaciteit). Meestal wordt als maatman genomen: de werknemer zelf in zijn laatste functie. Bij werknemers met een hoofd- en een nevenfunctie moet in principe worden uitgegaan van een maatman die eveneens twee functies vervult. Dat gebeurt in elk geval als de betrokken werknemer al geruime tijd in de combinatie van functies heeft gewerkt én het totaal aantal gewerkte uren de grenzen van een normale dagtaak niet
Log in of activeer deze boektitel om verder te lezen.
Om het hele document te lezen moet u eerst inloggen of deze boektitel activeren.